Het duurt even, maar dan heb je ook wat!

Ja, ja, de titel zegt het al: Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Na ongeveer 1 maand lang niks van me te hebben laten weten vond ik het toch tijd worden om het thuisfront weer op de hoogte te stellen van al mijn avonturen die ik hier beleef. En geloof me, dat zijn er heel wat als je een aantal weken niks van je hebt laten horen. Dus bij deze kun je, je weer voorbereiden op een echt Silkiaans verhaal. Het begon allemaal lang geleden in Paramaribo, Suriname... Het is bijna carnaval!! En ook dat wordt in Suriname gevierd. De carnaval die we hier vieren is niet zoals we die in het zonnige zuiden kennen maar het is meer de Braziliaanse carnaval met muziek, bier en vrouwen met veel pluimen en weinig kleren iets wat Jeroen niet erg vond om naar te kijken. Samen met Jeroen en wat huisgenoten werden we uitgenodigd om ook hier in Suriname de optocht mee te lopen en als we mee liepen dan kregen we als tegen prestatie gratis bier en een gratis BBQ en dat sla je als student zeker niet af! Ook hier hebben we er een fantastisch feest van gemaakt! Ook op mijn stage school werd carnaval gevierd en dat leek meer op de wijze zoals wij carnaval vieren. Als eerste kwamen alle kinderen in mooi, zelfgemaakte, verrassende, spectaculaire en vooral kleurige carnavalspakken naar school, van Surinaamse meiden tot Spiderman en van Prinses tot zwerver, de kinderen waren van alle markten thuis. Om de mooie carnavalspakken van de kinderen te showen aan de buurt werd er een echte Nassy Brouwer optocht gehouden, alle klassen liepen keurig netjes 2 aan 2 door de straten, begeleidt onder muziek die door de kinderen zelf werd verzorgt met samba ballen, trommels en tamboerijnen was het een feestelijke bende. Ik vond het zelf geweldig om te zien en heb echt genoten van de wijze waarop de Surinamers carnaval vieren. Niet alleen vond ik het bijzonder om hier de carnaval mee te maken ook vond ik het erg speciaal dat ik dit jaar via Skype de optocht in Offere heb kunnen zien, dit werd mede mogelijk gemaakt door mam, die de gehele optocht met een tablet in de hand heeft gestaan. Ik vond het dan ook erg leuk en bijzonder om de optocht live te kijken vanuit Paramaribo, is een keer wat anders dan hem zelf meelopen. Bedankt daarvoor Mam en Pap voor de geweldige film opnames! Mijn toppers van Net Ècht wat was het een super mooie carnavalswagen en wat hebben jullie een prachtige prijzen gepakt. Ben trots op jullie en heb jullie zeker gemist met de carnaval. Maar zeker het mocht de pret niet drukke want ik heb hier in Su ook erg genoten. Ook ben ik samen met Jeroen en Mark gaan fietsen, iets wat wij graag wouden was namelijk de Wijdenbosch brug over fietsen. De wijdenbosch brug is de bekendste brug in Paramaribo, het is namelijk de enige brug die Paramaribo met het district Commowijne verbind. De brug is 1,7 km lang en ongeveer 60 meter hoog. En dat wij van avontuur houden is duidelijk dus wij gaan niet per auto de brug over nee, wij doen net zoals alle Nederlanders lekker per fiets. Het was een avontuur kan ik je wel vertellen, over wat ijzeren platen en een vangrail zijn we omhoog gefietst, soms moesten we stoppen voor overstekende hagedissen en de andere keer moesten we stoppen omdat de weg ineens ophield, dus moesten we onze fietsen op tillen en via de vangrail een stukje lopen. Toen we aangekomen waren op het hoogste punt van de brug hadden we een super mooi uitzicht over Paramaribo, de Suriname rivieren en natuurlijk plantage Peperpot. Zoals alle touristen gingen ook wij een foto maken, maar met die sterke wind, toeterende Surinamers en woorden als "Niet springen hoooor" was het erg lachwekkend om mee te maken. We hebben dan ook zeker genoten. Verder hebben we onze fietstocht vervolgd richting Peperpot waar vroeger de oude plantage lag. Bovendien is hier ook de film: Hoe duur is de Suiker opgenomen. De vroegere kapiteinshuizen waren mooi opgeknapt en die kon je dan ook bezoeken, verder kon je weinig zien van de plantage omdat het nooit onderhouden werden iets wat erg jammer is want het is van groot belang geweest in de geschiedenis van Suriname. Verder moet ik natuurlijk ook wat doen voor school en mijn afstudeeronderzoek, in mijn vorige verslag heb ik verteld dat ik bij de Surinaamse voetbalbond mijn onderzoek mocht afnemen. En normaal in Nederland kom je een keer langs, neem je de vragenlijsten en testen af en ga je weer weg, maar hier in Suriname moet je wel wat meer moeite doen om zomaar binnen te komen bij de Surinaamse voetbalbond, iets wat daarbij hoorde was bijvoorbeeld het deelnemen aan een workshop die verzorgt werd door de bond op het gebied van fysiotherapie. Die workshop werd gegeven door de fysiotherapeut van het huidige Nederlands elftal namelijk Ricardo de Sanders. De workshop ging over het tape van een onstabiele enkel en wat achtergrond informatie daarvan. Het was een erg interessante workshop die eindigde met een praktijk gedeelte. En natuurlijk, ik was de enige vrouw in het gezelschap dus ik werd dan ook als proefpersoon gebruikt. Zo liep ik later met twee enkels die waren ingetapet. Die dag erna hebben we ook voor mijn afstudeeronderzoek een wedstrijd bijgewoond van Suriname u.18 - Frans Guyana u.18. De wedstrijd werd gemakkelijk gewonnen door Suriname met 5-0, iets waarmee de Technisch directeur van de SVB erg blij mee was. "Zie je wel, dat wij Surinamers kunnen voetballen" dat was dan ook de eerste uitspraak die hij maakte. Verder hebben we onze eerste kaartjes vanuit Suriname verzonden naar Nederland. Natuurlijk moest ik dat doen, dat was immers de opdracht die opa en oma mij gegeven hadden. Het duurde dan ook even voordat ik hier kaarten kon vinden, die zijn hier in Suriname namelijk niet makkelijk te verkrijgen. Maar voor Opa en Oma fiets ik graag de hele middag in 35 graden door Suriname, met als resultaat een mooie kaart die op dit moment al ontvangen is door Opa en Oma gelukkig maar want in al het enthousiasme dat we een kaart hadden gevonden waren we helemaal vergeten om er een postzegel op te plakken. Dus de dag erna nog een keer terug gegaan om nieuwe kaarten te halen en dit keer te versturen naar Nederland met postzegels! Maar ik heb goed nieuws vanuit Nederland ontvangen want namelijk allebei de kaarten zijn aangekomen (gelukkig maar)! Verder deze week op stage wat "nieuwe spellen" geïntroduceerd en ben ik begonnen met het opzetten van het 3 vakken systeem voor de gymlessen. Dit betekend dat je iedere gymles 3 verschillende activiteiten doet met verschillende verschijningsvormen (thema's). Deze week heb ik hagedissen tikkertje een soort van kat en muis met de kinderen gedaan. Ik had een rol afzet lint gekocht bij de chinees en heb daar allemaal staarten van gemaakt. De tikker mocht dan alle staarten verzamelen, de kinderen vonden het geweldig en wilde eigenlijk niet stoppen met de gymles! Toen ik in de pauze mijn boterhammetjes wou gaan eten zag ik de kinderen op het schoolplein ook hagedissen tikkertje doen, weer een nieuw spel wat de kinderen niet kende. Verder vonden de kinderen het erg leuk om verschillende spelletjes te doen in de gymlessen, dit hadden ze nog nooit gedaan en het was dan ook erg leuk om te zien dat iedereen met een glimlach op zijn gezicht de gymzaal verliet!