No Spang, I'm still alive!!

Wow.. het is alweer halverwege mei. En ik besef me nu dat ik al een hele tijd niks meer heb geschreven. Half mei, dat betekend dat ik hier inmiddels al weer 4,5 maand ben. En dat betekend dat ik jullie nog aardig wat te vertellen heb!! Dus zet je maar schrap voor een echt Silkiaans verhaal. Ik doe hier zoveel leuke, interessante, gezellige maar vooral ook leerzame dingen dat als ik jullie dit allemaal moet vertellen ik wel weken kwijt ben. Maar wat ik jullie zeker wil vertellen is dat mijn ouders en schoonouders op bezoek zijn gekomen. Daar stond ik dan zaterdag 12 April op internationaal vliegveld J.A. Pengel, met een kartonnen bordje Fam. Van Ginkel! Samen met Jeroen en Ilse in spanning te wachten tot mam en pap dan eindelijk door de poort kwamen. En het zal ook niet Suriname zijn als dit allemaal erg lang duurt.... Maar eindelijk daar waren ze dan, mam en pap en Peter en Marianne! Wat vond ik het leuk om ze weer te zien, dat was inmiddels toch wel een aantal maanden geleden! Verder kregen ze ook nog een lekker nat welkom in Suriname, het begon te regenen, te regenen en nog eens te regenen en het werd dan ook niet meer droog. Nog voordat we in de taxi zaten kwamen mam en pap in aanraking met een typisch Surinaams probleem namelijk ruimte in de taxi. Nadat de eerste twee koffers in het busje stonden werd het al snel duidelijk dat er voor de andere koffers geen plaats meer was. Dat betekende dus stapelen achter in de auto. En voor mij betekende dat 2 uur lang geplet zitten tussen koffers, Jeroen en het dak van de auto.. Maar ach je moet er wat voor over hebben als je ouders op bezoek komen! Na een gezellige taxi rit waarbij mam en pap hun ogen uitkeken kwamen we aan bij de kolibri appartementen waar we de komende weken de nachten zullen door brengen. Na de koffers uitgepakt te hebben en de alles geïnstalleerd te hebben zijn we naar Blauwgrond gegaan om daar typisch Surinaams te gaan eten. Al snel kwamen mam en pap er achter dat het verkeer hier in Suriname een grote chaos is en dat de taxi chauffeurs alleen heel veel gas geven en nog harder remmen. De echte chaos van Paramaribo daar kwamen mam en pap de dag erna pas achter toen ik samen met Jeroen een sightseeing heb gedaan door Paramaribo. Helaas regende het echt de hele dag dus hebben we maar besloten om alles lopend te doen in plaats van met de fiets. Zo zijn we langs de koloniale huizen gelopen, fort Zeelandia gezien, het onafhankelijksheidplein, palmentuin, St. Petrus kathedraal, waterkant en noem het maar op! Kortom heel veel gezien. Een goede eerste indruk van Suriname hebben ze wel gekregen. Vervolgens hebben we ook een bezoekje gebracht aan de vlindertuin en lelydorp. Maar dit was slechts een begin van een vakantie vol avontuurlijke jungle tochten en nog veel meer.

Maar wat ik heel erg leuk vond was om aan mijn ouders mijn stageschool te laten zien. In alle vroegte zijn we naar de Nassy Brouwerschool gegaan om de vlaggenparade bij te wonen, maar helaas door de aanhoudende regen stond het hele schoolplein onder water, waardoor de vlaggenparade en het zingen van het volkslied niet door ging. Dit vond ik erg jammer omdat het toch wel heel apart is om dit mee te maken, zeker omdat we dit in Nederland ook niet kennen! Maar ach er zijn ergere dingen, vervolgens heb ik mijn ouders een rondleiding gegeven door de school en alle leerkrachten en de directrice van de school mevr. Astra. Onder tussen heb ik ook alvast de spullen gepakt voor de gymles! Ik vond het echt super leuk om aan mam en pap te laten zien hoe ik les geef en in welke omstandigheden! Door de heftige regen stond de gymzaal onderwater waardoor ik daar geen les kon geven, ook het schoolplein stond onderwater waardoor het ook daar niet kon. Maar om de gymlessen af te lassen vond ik erg jammer dus werd er een estafette gehouden in de gang van de school en heeft mam samen met mij en de kinderen touwtje gesprongen! Iets wat de kinderen erg leuk vonden! "Wow, ik heb met de mama van juffrouw Silke touwtje gesprongen!!" Het was dan ook erg leuk om dit samen met pap en mam te kunnen doen! En ik heb er ook echt van genoten. Bovendien zagen ze ook meteen de materialen waarmee ik moet werken. En om eerlijk te zijn, dat zijn er niet zo veel.. en laten we het dan niet hebben over de staat ervan!! Maar goed improvisatie en back to basic is alles wat je nodig hebt, dus no spang!!

Nadat Mam en Pap in grove lijnen Paramaribo en mijn stageschool hebben verkend waren ze er klaar voor.. De trips! Want samen met mam en pap wil ik ook zeker wel wat zien van Suriname! Dus de eerste trip die op het programma stond was Berg&Dal. Berg&dal is een mooi gelegen natuurpark aan de Suriname rivier wat vooral bekend staat om haar canopy zip line parcour en laat dat nou net de activiteit zijn die wij gaan doen. Samen met Pap, Peter en Jeroen heb ik het canopy zip line parcour afgelegd, door de bladeren heen, onder lianen door en boven de bomen lekker genieten van dit avontuur. En het mooiste was nog wel dat we op een gegeven moment op het hoogste punt kwamen waar je een adembenemend uitzicht had over de Suriname rivier en de jungle... Het mooiste was dan ook dat je met een zip line over de Suriname rivier ging iets wat echt super gaaf was om te doen! Verder stond ik ook te kijken van Pap die als een echte Tarzan door de jungle heen slingerde! Vanuit Berg&Dal vervolgde wij onze toch naar het Brokopondo Stuwmeer, het grootste meer van Suriname. In 1960 werd het gebied Brokopondo(zo groot als de gemeente Utrecht onderwater gezet om de stuwdam van stuwkracht te voorzien, zodat energie opgewekt kan worden. Dit zorgt ervoor dat 80% van de energie bevoorrading van Suriname afkomstig is van het Brokopondo stuwmeer. Het meer is voor Suriname dus van levensbelang, niet alleen voor de energie die het levert maar ook door de hout winning. Houtwinning en een meer?? Daar gaat iets niet goed. Bij het onderwaterzetten van de stukken gekapte jungle bleven de bomen die er stonden gewoon staan, dit zorgt ervoor dat tot op de dag van vandaag er bomen groeien uit het stuwmeer. De dodenboomstammen steken dan ook uit het meer en het is een erg apart gezicht om te zien. Hier hebben we heerlijk van een boottocht genoten, tot dat we ineens werden opgeschrikt door een verborgen boomstam die niet te zien was maar waardoor de boot bijna kantelde! Haha maar we hebben het overleefd.
Na een mooie boottocht over dit gigantische meer hebben we onze tocht vervolgt richting Brownsberg. Brownsberg is een nationaal natuurpark waarbij je kunt genieten van de echte amazonejungle. De weg naar Brownsberg bestond uit gaten, kuilen en veel bauxiet. Het was dus een erg stoekende en hobbelende weg naar de top. Eenmaal boven aangekomen werd je verrast met een adembenemend uitzicht over het Brokopondo stuwmeer en de jungle. Omdat het zo veel geregend had de afgelopen dagen kwam er allemaal vochtdampen uit de jungle wat voor een fantastisch uitzicht zorgde! Hier heerlijk genoten tot dat we werden opgeschrikt van wat gegil, op nog geen 10 meter van ons huisje lag een dikke slang. Dit zorgde ervoor dat iedereen s'avonds op zijn hoede was en een niet al te fijne nacht heeft gehad! De volgende dag hebben we een avontuurlijke en leerzame tocht door de jungle gemaakt op weg naar de Irene- en Leowatervallen. Dwars door de jungle heen kregen we nog uitleg over de medicijnplanten die hier in dit gebied leven en om eerlijk te zijn, je kunt beter iets krijgen in de jungle dan op het platteland in Suriname! Want in de jungle is er genoeg materiaal om je op de been te houden. Na een prachtige wandeltocht van 2,5 uur door de jungle kwamen we aan bij de Irenewaterval. Het was echt een prachtige waterval omgeven door mooie jungle zoals je het uit de film kent!! Echt fantastisch!! Dit was dan de eerste trip die Mam en Pap hebben gedaan en ze vonden het echt fantastisch, de natuur, de cultuur en de gezelligheid om even samen te zijn! Maar hier stopt het niet want we hebben nog meer trips gedaan.

De volgende trip die op het programma stond was Galibi en Frans Guyana. Galibi is het idealistische plaatsje aan de uitmonding van de Suriname Rivier in de oceaan. Nergens in Suriname vind je een zandstrand alleen hier. Niet alleen een zandstrand maar ook palmen en huisjes met palmbladeren daken. Iets wat iedereen verwacht als je op vakantie gaat naar Suriname! Maar voordat we naar Galibi gingen hebben we eerst een bezoek gebracht aan Frans Guyana het buurland van Suriname wat ooit een Franse kolonie was. Hier zijn we een bezoek gaan brengen aan de gevangenis van Papillon. Papillon de oude bekende avonturen film over een kleine crimineel die onterecht wordt veroordeeld voor moord en een levenslange gevangenisstraf krijgt in Frans-Guyana, Sain-Laurent-Du-Maroni. De gevangenis stond er nog en hebben dus ook een kijkje naar binnen kunnen nemen, helaas is alles weg gehaald en nooit meer opgebouwd aan de binnenkant. Dit omdat de Franse willen dat het zwarte verleden, het zwarte verleden blijft! Verder nog even een dorpswandeling gemaakt door Sait-Laurent en toen de boot opgestapt voor een spetterende boottocht richting Galibi. Het het spetterende dat is dan ook zeker letterlijk genomen! Want we kwamen zeik, maar dan ook zeik nat aan op Galibi. Maar gelukkig was het mooi weer en waren we al snel droog gewaaid door de wind! Iets wat een fantastische trip moest worden met als hoogtepunt een bezoek brengen aan de zeeschildpadden eindigde nog voordat we aan land kwamen voor mij in een drama. De boot komt niet helemaal aan land in Galbi, want betekend dat je uit de boot moet springen. Iets wat normaal echt geen probleem is. Bij het uit de boot springen was verders ook niks mis mee, alleen zou er niks op de bodem liggen. Maar toen ik in het watersprong lag er helaas wel wat op de bodem namelijk een metalen plaat. Ik sprong in het water en bij het verlaten van de zee was het voor mij al duidelijk dat ik ergens in was gestapt, dus ik kijk naar mijn hak en ik kijk dan ook letterlijk in mijn hak. Ik riep naar mam dat ik ergens in gevallen was het dat het niet helemaal goed ging, het bloed stroomde uit mijn hak en snel werd er een koelbox neergezet waarop ik kon gaan zitten. Ik dacht in eerste instantie dat het allemaal wel zou mee vallen, maar toen ik naar de gezichten van de mensen om mij heen keek was het duidelijk dat het wel iets meer was dan een sneetje. Dus werd ik met de quad naar de polikliniek van Galibi gebracht. De Poli was nog dicht toen ik daaraan kwam en ze moesten de verpleger nog even gaan halen. Op zijn gemak zoals dat altijd in Suriname gaat kwam er een schattige oude indiaan aangelopen, die rustig het verzorgingshok open maakte. Pap legde mij netjes op de bank neer en het kijken was begonnen. De polikliniek was dan ook zo vies dat alles een bruine kleur had, open prullenbakken en hygiëne op en top was nergens aanwezig. Maja, je moet toch wat! Eigenlijk zou mijn wond gehecht moeten worden, maar hechtingsmateriaal was niet aanwezig hier op de polikliniek, dus werden het maar zwaluwstaartjes en een flinke dosis antibiotica. Met een mooi wit verbonden voetje ben ik met de quad weer terug gebracht naar het huisje waar inmiddels de rest van de groep al keurig geïnstalleerd was! Na even bijgekletst te hebben over mijn avonturen en de gratis quad tour ging de rest van de groep aapjes voeren en een dorpswandeling maken. Iets wat ik door mijn voet niet kon doen, dus samen met Pap lekker in het huisje gezeten en lekker bijgekletst over van alles! Tot dat Peter mijn schoonvader mij kwam ophalen, hij zei "Silke, dit moet je zien"! Dus hij zette mij in de nek en liep naar de boom met aapjes. Waardoor ik nu ook mijn aapjes heb kunnen vasthouden en heb gezien! Iets waarvoor ik Peter tot op de dag van vandaag heel erg dankbaar voor ben! Bij deze Peter, dank je wel!! Voor mij hield het eigenlijk die dag al op. Mam en Pap, Jeroen en de rest zijn vertrokken naar de zeeschilpadden en ik ben in bed gaan liggen. Iets wat ze als een super mooie ervaring hebben ervaren. Het zien van de schildpadden en het leggen van de eieren vonden ze allemaal heel bijzonder! Iets wat ik gemist heb, maar in de dagen dat ik hier nog ben zeker wil gaan doen! Eigenlijk was dat voor mij Galibi! Maar daar eindigde het avontuur nog lang niet!

De trip waar iedereen naar uitgekeken heeft was de trip naar Palumeu. Met een binnenlandse vlucht zijn we gevolgen van Paramaribo naar Palumeu. Iets wat alleen al een hele ervaring was, samen met 18 man in een heel klein vliegtuigje! Dan denk je ik heb een aangename vlucht, tot dat met opstijgen in eens allemaal water naar beneden valt en je nog klets nat word! Hahaha, maar hier in Su kan alles! Door de bewolking hebben we niet zo heel veel kunnen zien van bovenaf maar toen we iets lager gingen vliegen en ons klaar gingen maken voor de landing konden we mooi op de jungle kijken wat op een gigantisch broccoli veld leek! En wat dan ook erg mooi was, tevens zagen wij de granieten berg Poti Hill, die we de dag erna zouden gaan beklimmen! De landing was ook erg gaaf, speciaal voor de aanleg van het vliegveld is een heel stuk regenwoud gekapt en opgebrand om zo te zorgen dat er geen primair (dichtbegroeid) bos meer kan ontstaan. Dus nu is het een grasvlakte geworden en dat was dan ook te merken met de landing, een knollenveld is er niks bij maar de landing was dan ook erg comfortabel hahah! Daarna mochten we dan ook zeker wachten op de sleutels van ons mega luxe bungalowtjes aan de Palu rivier en met een fantastisch uitzicht over de jungle! De huisjes waren dan ook voor Surinaamse begrippen heel erg luxe! Na alles geïnstalleerd te hebben voor de komende 5 dagen werden we uitgenodigd voor een boottocht over de rivier en langs het dorp Palumeu. Hier zag je dan ook dat de Inheemse bevolking zich waste in de rivier, of de afwas deed in de rivier. Of een korjaaltje wat voorbij kwam waarbij er cassaver werd vervoerd. Hier kreeg je de mogelijkheid om uit het water te springen en je door de stroming terug te drijven naar het resort. In dit water zaten, Phiranja's, Anaconda's en Anjoemara's, dat betekende dat ik met mijn wond er niet in zou kunnen want anders was ik mijn hele voet kwijt. Terwijl dat Mam zo stoer als ze was gewoon het water in sprong! Het was een erg leuk gezicht om iedereen in het water te zien liggen vanaf de boot. Maar wat ik het aller gaafste vond aan Palumeu was natuurlijk de jungle waarbij we wilde Ara's (papegaaien), zijdeaapjes, brulapen, Toekans en nog veel meer vogels hebben gezien! Ook hebben we en jungle wandeling gemaakt door de Amazonde jungle waarbij we uitkwamen op Poti hill, een granieten berg midden in de jungle. Door de vele regen die er gevallen was de laatste dagen was deze berg erg glad geworden, waardoor het af en toe lastig was om naar boven te komen. Vanaf hier had je een prachtig uitzicht over de jungle en leek het net alsof je even helemaal alleen op de wereld was! De terug weg naar beneden was een stuk makkelijker, het was namelijk een natuurlijke glijbaan waarbij je moest opletten dat je niet onderuit ging! Het mooiste moment kwam daar voor pap, in the middle of knowhere stond aan het einde van de wandeling een heerlijke koude Parbo voor pap klaar. Hij kon het niet geloven dat je midden in de jungle was en dat je daar een lekker koude Parbo kon drinken, hij was door het dolle heen! Verder hebben we ook nog een super gave tocht gemaakt naar de stroomversnellingen en de waterval! Eerst lekker 1,5 uur varen over de creek door de jungle naar de stroomversnelling. En dit was echt een gigantische stroomversnelling. Echt super vet, het water stroomde super hard en over de hele breedte van de rivier was dit te zien! Na een paar foto's te hebben gemaakt gingen we door om via de stroomversnelling naar de waterval te komen. Hier was het nodige klim en klauterwerk voor nodig, maar dan had je ook wat! Namelijk een prachtige waterval waar je heerlijk onder kon gaan staan! Hier hebben we dan ook even lekker kunnen zwemmen en kunnen genieten van een heerlijke natuurlijke jacuzzi! Dit was echt super gaaf! Na een heerlijke terugweg over het water ook nog genoten van een mooie zonsondergang wat voor een fantastisch effect had op de jungle, alle soorten groen kon je dan ook hier vinden! In Palumeu leeft de oorspronkelijke bewoners van Suriname, namelijk de indianen ofte wel de Inheemse bevolking. Deze inheemse bevolking leeft nog steeds van het jagen op dieren en het overleven in de jungle. Al het voedsel wordt dan ook uit de jungle of de rivier gehaald. Dit doen ze natuurlijk ook nog op de traditionele manier namelijk met pijl en boog. Dus dat betekende voor ons een spoedcursus pijl en boog schieten door de Inheemse bewoners gegeven. Dit betekende hier heb je een pijl en boog, hij legde de pijl er in en jij moest mikken op het doel. namelijk een kartonnen plaat met wat ringen er op! Dit was echt nog heel erg lastig hoor en het enige wat je instructeur dan zij is "Zelf halen"! Dat was het enige Nederlandse woord wat hij sprak! Na heel wat oefenen en gelachen te hebben was de dag weer voorbij en konden we genieten van een heerlijk inheemse maaltijd! De dag erna hebben we een bezoek gebracht aan het dorp zelf waarbij de traditionele ambachten nog aan ons werden getoond, zo was er een vrouw die van katoen hangmatten aan het maken was. Dit was zo veel werk nu snapt iedereen waarom een hangmat zo duur is! Maar ook lieten de bewoners zien hoe je sieraden moest maken. De sieraden werden gemaakt van pitten en zaden die ze in de jungle vonden! Maar ook de traditionele versieringen zoals wij indianen kennen met strepen op hun gezicht werden aan ons getoond. De kleurstof komt namelijk uit een vrucht, die wordt geplukt en die gebruiken ze als verf voor op het gezicht of als lippenstift. En natuurlijk moest ik de lippenstift proberen, hahah Ing dat is echt iets voor jou! De laatste ambacht die werd uitgevoerd was het maken van pijl en boog! Hier is een hele hoop werk voor nodig, en zeker met alle versieringen die de Indianen aan hun speer en bogen maakte. Iedere indiaan had een andere boog en speren zodat iedereen wist van wie hij was! En natuurlijk hebben we hier wat souvenirs gekocht voor het thuisfront.. maar dat blijft nog even een verrassing. Na een geweldige week van ultieme rust, fantastische natuur en cultuur was het tijd om terug te vliegen naar het chaotische en drukke Paramaribo.

Aangekomen in Paramaribo was het tijd voor rust en ontspanning, dus eerst even bij moeten komen van alle indrukken en fantastische dagen. Daarom hebben we lekker gerelaxt aan het zwembad bij ons appartement. Maar als je aan Suriname denkt dan denk je ook zeker aan de koloniale tijd van Nederland in Suriname, de plantages en de slavenhandel. Daarom hebben we ook nog een plantage tour gedaan waar we begonnen bij Fort Nieuw Amsterdam waar alles wat Suriname binnen kwam gekeurd werd. Ook de slaven kwamen hier aan en werden gekeurd voor de werkzaamheden die er gedaan moesten worden. Dat de slaven op een verre van nette manier werden behandeld weet iedereen, maar als je de handboeien, de metalen stoelen en de mondkapjes zag dan werd je wel even stil!
Alle plantages zijn in Suriname vernietigd naar de onafhankelijkheid, dat betekend dat er nu geen plantages meer zijn maar dat de resten van enkele plantages nog zichtbaar zijn. Een plantage is er nog en daar wordt tot op de dag van vandaag nog op gewerkt door arbeiders. Dit is plantage rust en werk. Deze plantage is zo genoemd want als je op de plantage zat had je het rustig, maar als je de plantage moest uitbreiden moest je veel kappen en dan had je werk. Surinaamse logica! In de avond hebben we ons klaar gemaakt voor een kaaimannen tocht, iets wat je zeker gedaan moet hebben als je in Suriname bent geweest. Als eerste moest je heel goed in pakken tegen alle muggen die er s'avonds zijn bij het creekje. Vervolgens moest je stokstijf zitten in een heel galmbootje, want iedere beweging kon betekenen dat je voer werd voor de kaaimannen. En vervolgens moest je nog af en toe met je zaklamp schijnen om te kijken of je ergens rode kaaiman ogen zag! Nou, in deze creek zag ik alleen maar rode ogen. Dus volop vangst voor ons die avond, we hadden 3 kaaimannen gevangen. 2 grote en 1 baby. En dan komt het, het foto moment. Even je angsten overwinnen en dan met meneer kaaiman op de foto. En ik vond het dan ook maar al te stoer dat ik samen met mam op de foto kon, want mam pakt de kaaiman vast alsof het dagelijks werk was! Pap vond het allemaal maar niks, maja omdat de vrouwen de kaaiman vast hebben gehad moest hij hem ook maar even vasthouden! Na een fantastische dag kwam ook het besef dat morgen de laatste dag was dat we met z'n alle waren. Mam, Pap en ik gingen nog naar Curaçao terwijl Jeroen en zijn ouders nog enkele dagen in Paramaribo bleven. Dat betekende dus nog één keer met z'n alle genieten van Suriname en elkaar.

Dus hebben we een tour gedaan naar de Marrons. Dit is nog een van de bekende groepen die hier in Suriname leven. Marrons zijn de vroegere gevluchte slaven. De slaven die konden vluchten, hebben dat gedaan. Zij vluchtte vaak naar plekken diep in het oerwoud maar wel aan de rivier. Marrondorpen liggen dan ook nooit pal aan de rivier maar iets verder het binnenland in. De Maronns worden door vele gezien als de "echte" Surinamers. Want dit zijn de beelden die wij altijd zien op televisie of in reisboeken. Donkere vrouwen gehuld in gekleurde doeken en hoofddoeken. Vandaag brachten we dan ook een bezoek aan één Marrondorp namelijk Santigron. Met de dorpswandeling kwamen we al snel in aanraking met de kinderen van de Maroons. Deze kinderen wilde allemaal heel graag met ons op de foto dus dat hebben we dan ook uitgebreid gedaan, iets wat wel apart is want in andere Marondorpen wilden niemand op de foto en was het verboden om te fotograferen! Hier kregen we uitleg over alles in het drop wat begon met een bezoek aan de geestenhuisjes, het huis van de kapitein en de ingang van het dorp. 3 palen bedenkt met palmbladeren was altijd de ingang van het Marondorp. Dit was echt een fantastische ervaring ook voor Mam en Pap want nu hadden ze alle culturen in Suriname gezien. Ook werden we heerlijk verrast door een geweldige lunch een echte Maronlunch met pindarijst. Iets wat echt overheerlijk is. Pindarijst wordt normaal alleen gemaakt op feestdagen of bij speciale gelegenheden, het maken ervan duurt ongeveer 3 uur! En wij hadden geluk dat wij het mochten proeven! Het was heerlijk! Ook werden we verrast door een spectaculair dans en muziek optreden waarvoor het gehele drop uitliep. Dansen en muziek staan hoog in het vaandel van de Marons, het was vroeger dan ook een manier van communiceren met elkaar zonder dat de plantageheren wisten waar ze het over hadden. het wordt met name uitgevoerd door de voeten!! Het was dan ook fantastisch om mee te maken en natuurlijk moesten we zelf ook even mee dansen met de Marons! Maja aan alle dagen komt een einde dus in de avonduren verlieten we Santigron en gingen we weer terug naar Paramaribo.

Dit was de laatste avond dat we met z'n alle waren. Want Mam, Pap en ik vertrokken naar Curaçao terwijl Peter en Mariannen en Jeroen nog even in Suriname bleven! We hebben echt een fantastische vakantie gehad met z'n zessen en ik zou het voor geen goud willen missen! En jaa.. Peter en Marianne ik zie jullie pas weer als ik Nederland ben! De weken zijn om gevlogen en zo zie je maar weer, time's fly when youre having fun!!